TOPLU ZİKİR BİDATMİ

Hatme, tarikatta yapılan ve insanların kalplerinin Allaha açılmasını sağlamaya sebep olan bir adaptır Dinimizdeki yerine gelince, bunlar tarıkatın adabıdır
Güzel olan ve yapılması durumunda insanlara çok şeyler kazandıracağına inanılan feyizli adetlerdir.

Hatme değişik şekilllerde yapılabilir toplanan cemaat Kuranı Kerimdeki ayet ve sureleri okuyarak ve salavat çekerek hatme yapabilirler
Ayrıca inşirah, ihlas süresini okumak ve salavat getirip "Ya Baki entel Baki" zikri çekilerek hatme yapılabilir Bu duaları okurken belli bir sayı da söylenmesi şart değildir
…Ayrıca şu şekilde de hatme yapılabilir:
Önce 1 Fâtiha-i şerîfe, 3 İhlâs-ı şerîf okunur
Sonra: "Eûzu billâhis-semî'ıl-alîmi mineş-şeytânir-racîm Rabbi eûzu bike min hemezâtiş-şeyâtıyn Ve eûzu bike rabbi en yahdurûn“
Daha sobra şu âyet-i celîle okunur:
"Bismillâhir-rahmânir-rahîm Yâ eyyühellezîne âmenusbirû ve sâbirû ve râbitû vettekullâhe lealleküm tüflihûn Sadekallâhül-azıym“
Bundan sonra şu sıraya göre hatme devam edilir:
"Bismillâhir-rahmânir-rahîm İnnallâhe ve melâiketehû yüsallûne alen-nebiy Yâ eyyühellezîne âmenû sallû aleyhi ve sellimû teslîmâ Sadekallâhül-azıym“


100 defa: Salevât-ı şerîfe,
500 defa: Rabbenâ zalemnâ enfüsenâ ve in lem tağfir lena ve terhamnâ lenekûnenne minel-hasirîn“
100 defa: Salevât-ı şerîfe,
500 defa: "Rabbi ennî messeniyed-durru ve ente erhamür-râhimîn“
100 defa: Salevât-ı şerîfe,
500 defa: "Lâ ilâhe illâ ente sübhâneke innî küntü minez-zâlimîn“
100 defa: Salevât-ı şerîfe,
500 defa: "Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhil-aliyyil-azıym“
100 defa: Salevât-ı şerîfe okunur

İmâm Rabbani:.. Bid’atin hepsi kötüdür, güzeli olmaz demektedir.
. Bid’atin, hasenesi/güzeli olmaz; Hepsi seyyiedir/kötüdür diyenler şer’i ıstılahı kastediyorlar; lügat ma’nasındaki bid’ati kastetmiyorlar.

Bid’atin güzeli de vardır diyenler Şer’i ıstılahı kastetmeyip lügat ma’nâsını murad ediyorlar.
Yani her iki guruba göre bid’atı hasene Şer’i manada bidd’at değildir.

İmâm Rabbânî Şer’i ıstılahı esas alarak şeriat’ı ve Sünnet’in temel esaslarına uyan ama şeklen sonradan ortaya çıkan bir şeye bid’at demez. Diğerleri de şeklen sonra ortaya çıkmasından dolayı lügat manasıyla bid’at, şeriat esasına dayandığından dolayı hasene demişlerdir.
Kısacası hilaf/anlaşmazlık lâfzîdir, manevi değildir. Esasta hepsi bir kapıya çıkmaktadır.

Nevevî şöyle demiştir: Nebî (SallALLAHu Aleyhi ve Sellem)’in “her bir

bid’at sapıklıktır” sözü, sınırlandırılmış bir umûmî hükümdür. Kastedilen bid’atların çoğunluğudur.
Lugat âlimleri demişlerdir ki: Bid’at demek, geçmiş misali olmadan yapılan her bir iştir.
Âlimler bid’atın beş kısım olduğunu söylemiştir: Vacip, mendub, haram, mekruh ve mübah.

Vacip olan bid’atlerden birisi kelam âlimlerinin mülhid ve bid’atçılara karşı delilleri dizmeleri ve benzeri şeylerdir.
Mendub olan bid’atlerden biri de ilim kitaplarını yazmak, medreseleri, tekkeleri ve başka şeyleri bina etmektir.
Mübah olan bid’atlerden biri de değişik yemekler ve benzeri şeylerde genişliktir.
Haram ve mekruh olan bid’atler ise açıktır. Bu anlattığım bilinirse, hadisin aslında manası genel olan sınırları (başka deliller yüzünden) daraltılan bir hadis olduğunu bilir.

Hz.Ömer (RadıyALLAHu Anh)’ın “Ne güzel bid’at” sözü de bunu teyid etmektedir.
Feyyûmî el-Misbah’da şöyle dedi: “Allah (Celle Celalühü) mahlûkatı ibdâ’ etmekle ibdâ’ etti, onları modelsiz olarak yarattı, demektir. Ebda’tü ve Ebda’tühü onu çıkardım ve ihdâs ettim demektir. Bu mana’dan olarak muhâlif hale bid’at denilmiştir.

Bid’at ibtida’dan isimdir. Nasıl ki, rıf’at (yükseklik) irtifa’dan ise, sonra bulunan (bid’atın) dinde noksanlık ve yahut fazlalık olan şeylerde kullanılması galip oldu. Lakin kimi zaman bir kısmı mekruh olmaz ve mübah bid’at olarak isimlendirilir.”

Hafız Ğumârî şöyle diyor: “Yalnız başına terk, kendisiyle beraber, terk edilenin yasaklanan bir şey olduğuna dâir bir nass bulunmadıkça, onun (terk edilen şeyin) haramlığına delâlet etmez.
Aksine o işin en fazla, meşru olduğunu gösterir. O terk edilen (yapılmayan) işin mahsurlu oluşu ise tek başına terkten anlaşılmaz.”