Türkiye´nin heryerinden müsterileri vardi.Yaz-kis demeden lokantasi dolup tasardi.´´Ustam,en körpesinden en tazesinden.´´sözü onun slogani olmustu.Gercekten lokantaci,kuzularin en körpesini seciyor ve müsterilerini memnun ediyordu.
Her pazar yakin köylere gider ve kuzulari secerek alirdi.Hep karli cikan o olurdu.Köylüler o gelince hemen meydana toplanir ve kuzularini satmak isterlerdi.Iyi para da verirdi hani.Köylüler de bilirdi onun ´´En körpe en taze´´olani sectigini.Ve en körpe en taze olana en cok para verdigini.
O pazar kuzu almaya gitmemisti lokantaci.Ama yine de cok sevincliydi.Cünkü dünyalar tatlisi bir kiz cocugu olmustu.Ne kadar kücüktü.Elleri,ayaklari,burnu,agzi ne kadar da güzeldi.Ilk defa baba oluyordu lokantaci.Sevincine diyecek yoktu.
Üc gün ise gitmedi.
dördücü gün lokantanin ciragi heyecanla geldi.Soluk soluga kalmisti.
´´Ustam...Ustam müsteriler etlerden sikayetci.´´dedi.
´´Ne demek bu?´´
´´Bir gelsen diyor ustabasi.´´
Lokantaci hemen gitti.Müsterileri tek tek dinledi.Etleri bir de kendi kontrol etti.Sonuc vahimdi.Gercekten de etlereskisi kadar lezzetli degildi.
´´En körpe en taze degil bunlar!´´diye bagirdi lokantaci.Heman hazirlandi.Arabasina binerek kuzulari aldigi köye yöneldi.Cok sinirliydi.´´Bu sefer daha körpesini,daha tazesini alacagim.´´dedi.
Bir yandan köyleri geziyor bir yandan da kücük kizi aklina geliyordu.O kücücük elleri,yüzü,gülüsü,aglayisi...Ne kadar da masumdu.Masumluk ona ne kadar da yakisyordu.Ne kadar cok seviyordu kücük kizini.
Köye girer girmez köylüler hemen yanina toplandi lokantacinin.Nicin geldigini cok iyi biliyorlardi.Her gelen kuzusunu gösteriyordu ona.Ama o bir türlü istedigini bulamiyordu.Bu sefer herkese olumsuz cevab veriyordu.Bu islerden cok iyi anliyordu.
´´En körpesini en tazesini secmeliyim.´´diyordu kendi kendine.
Köylüler bir türlü kuzularini begendiremiyordu bu sefer-lokantaci israrla´´En körpesi´´diyordu.
Pazarliklar sürerken bir kuzu melemesi duyuldu uzaktan.O kadar icten o kadar masum ve o kadar tatli meliyordu ki...Annesi de zaman zaman ona eslik ediyordu.Lokantaci sesinden tanidi kücük kuzuyu.Birden istahi kabardi.
´´Bu...Iste bu!´´diye bagirdi.
Köylüler sasirmisti.Kuzu sesi Sakir Agalarin evinden geliyordu.Daha yeni dogmustu.Annesinden süt emiyordu.
´´Bu olmaz.Daha süt emiyor.´´dedi köylüler.
Lokantaci coktan kararini vermisti.Hemen sesin geldigi yere yöneldi.Sakir Aganin kapisini caldi.Kapi acildiginda hemen konuya girdi:
´´Ne istiyorsun Sakir Aga bu körpeye?´´
Sakir Aga cok yüksek bir para istedi.´´Nasil olsa veremez.´´diye geciriyordu icinden.
Lokantaci hic tereddüt etmeden cebinden parayi cikartti.
Herkesin huzurunda sayarak Sakir Agaya uzatti.Köylüler onu engellemek istediler.Daha kücük oldugunu söylediler;ama lokantaci hic dinlemedi onlari.
Kuzunun boynuna ip baglayip arabasina koydu.Hala meliyordu yavrucuk.Annesi de sesini yükseltti.Sanki vedalasiyor ve son bir kere olsun ugurluyordu yavrusunu.Köylülerden aglayanlar bile olmustu.
O gece kesecek ve ertesi güne tipki eski günlerdeki gibi kuzu pirzola yapacakti.
Kuzu,lokantaya gelene kadar meledi.O kadar meledi ki halsiz düsüp arabaya öylece uzandi.Adeta kücük bedeni cansizdi.Lokantaci kuzuyu indirmekn icin arabanin yanina gittiginde hayvancikta hal kalmamisti.Kucagina aldiginda garib bir hal hissetti.Cünkü kuzu cok hafifti.Tipki evdeki kücük kizi gibi.Sicakligi,burnu,gözleri ne kadar da ona benziyordu.Kucagina aldigindabasi gögsüne düstü.Bir an icinden acima duygulari gecti.Hemen kendini toparlayarak:
´´Ne oluyor bana öyle?Ben aciyacak adam degilim!´´dedi icinden.
Yere yatirdi kuzuyu.Kesecekti;ama bir türlü kuzu uyanmiyordu.Cok halsizdi.Ne kadar da masum yatiyordu öyle.´´Ben bicaklari hazirlarken o da uyanir herhalde.´diyerek mutfaga yöneldi.En keskin bicagi secti.
Kuzu hala uyuyordu.Kücük bedeni soguk betonu isitiyor ve bir türlü uyanmiyordu.
´´Yeter ama!´´dedi lokantaci.´´Cok isim var cok...´´diye bagirdi.Elini kuzunun boynuna götürdügünde garib bir sey oldu.Parmak uclarinda bir sicaklik hissetti.Önce bir anlam veremedi.Tekrar bicagi kücük kuzunun kücük bedenine götürürken sicakligin daha da arttigini hissetti.Parmaklarina baktiginda beyninden vurulmusa döndü.Elindeki bicak düstü.Arkasindan kendisini hickiriklara birakan gözyaslari...
Kendini kesmek üzere olan bicaktan habersiz olan kuzu,lokantacinin parmagini annesinin memesi zannderek emiyor...
Hem de her seyden habersiz olarak.
´´Sefkatsiz kucakta ruhu acikir bebegin!´´

Enfes Öyküler-Turgay Yalaniz