Bakisları vardi bicaktan keskin....
Düsmani bakislariyla korkutan türden...
Bakislari vardi ipekten yumusak...
Ümmetini bakislariyla saran türden...

Onun yüregi, yeryüzüne inen hic kimsenin yüregine benzemezdi.
Sanki Rabbim, onun yüregine zemzem suyu ekelemisti.
O yürek ki, yetimliligin faturasini kimseye kesmezdi.
O yürek ki, haksizliga gelemezdi, her daim hak yolunda olurdu.
O yürek ki, yetim, öksüz ya da yoksul, zengin demez herkese kosardi.

Günes ilk onun yüzüne dogar ve batardi, ay da öleydi tabii...
Onun öyle bir yüzü vardi ki,
Yüzünde ki nur gecelerimizi aydinlatirdi.
Onun öyle bir yüzü vardi ki,
Bakanlarin hayran kalmasina neden olurdu...
Onun öyle bir yüzü vardi ki,
Tüm ümmeti o mübarek yüzü görmek icin canla bas ederdi.

Güllere benzeyen bir tek o vardi.
Gerek istihamiyla, gerek kokusuyla...
Güller animsatirdi yeryüzünde bir tek onu...
Cünkü ondan sonra ona benzeyen hic kimse olmadi...
Ne onun kadar sevildi, ne de onun kadar herkes sevebildi.


Peki o kim miydi?.
O ki, iki cihanin efendisi,
O ki, Allah'in (cc) Rasulu...
O ki, Rasulullah
O ki, Habibullah
Ve o ki, H.z Muhammed Mustafa (sav)...