Leyla Doğan
Yâr.
En başta.
Yalnızca O var.
O başlar en baştan tâ.
Yazılmadan bütün yazılar.
O’ndan önce ve de sonra üç nokta.
O başsız ve başlangıçsız var yokken varlar.
Zaman ve mekân ki O’na yokluk kadar uzakta.
Gözler O’nu buralarda hem görür hem boşuna arar.
Her kim arar o bulur ve de bulan arar belki bir solukta.
O’nsuz olsa er ve şâh olsa ne olur düşün O’nsuz ne neye yarar.
O her işin başında ve dâhi sonunda O’nsuz her şey yokluk ve boşlukta.
Zamânın ve mekânın yâni her şeyin başında sonunda ve ortasında O Yâr.
Ve bir vakit sonra başa döner zerreden kürreye her ne varsa varlıkta.
Ve döner yıldız döner gök ve döner bir bir bütün eşya ve insanlar.
Her şey aslına döner aslolan O O’nsuz asıl bile yokta.
Ve her şey su misali akar ve su dâhi durmaz akar.
Durmaz âlemler bile zîra dönmek var fıtratta.
İsterse ’varmam’ desin nâfiledir inkar.
Varılacak en başa posta posta.
Her şey ancak bi yere kadar.
Sonra herşey yoklukta.
Sonra bir O var.
Ve nokta.
Yâr..