Seninle ilk tanışmam
Lise yıllarımda on nisan polis haftasinda bir şiir yarışması düzenlendi.öğretmenlerim benide bizim okulu temsilen kattılar yarışmaya.ve benim şiirim aksaray çapında birinci geldi.ödül töreni düzenlendi ve o zamanın emniyet müdürü ödülümü verirken benimle tokalaştı.ben o an öyle bir pişmanlık hissettimki neden benimle tokalaştı diye soluğu okul müdürü İsmail hocanın yanında aldım.ona ''bide sen dindarsin bu nasıl dindarlık neden engel oladin''dedim oda ''kızım sen daha küçüksün bir şey olmaz ''dedi.ben ''olmaz ne yap ne et beni temizle beni bir evliya ile tanıştır ona anlatıp tövbe edeyim onun huzurunda yoksa okulu bırakırım gelmem bir daha ''dedim ama öyle bir ağladımki öğretmende benimle ağladı.tamam seni Adiyaman'da bir evliya var onunla tanıştırayım dedi.tamam dedim.bu arada okula gitmiyorum öğretmen bir an evvel verdiği sözü tutsun diye.annemlere bana evliya bulun bana peygamberimi anlatın bana allahı anlatın diyorum onlar o zamanlar hiç bir şeyden bilgileri yok efendimizin bir tek adını biliyorlar başka bir şey yok.annem evliya nedir kızım diyor ben annemede düşman oldum.neyse aradan günler geçti ben yemiyorum içmiyorum herkezi boykot ediyorum içimde bir yangın ağlıyorum ağlıyorum kimse beni anlamıyor.Allahim beni anlamayan insanlar arasında kaldım bana yardım et bana seni anlatacak sevgili bir kulunla tanıştır içimdeki şu fırtına dinsin diye dualar etmekteyim kendimi odaya kapattım tüm insanlığa küstüm.sadece ablam biraz anlıyor beni onunla konuşuyorum.bir sabah telefon çaldı okul müdürü bir otobüs ayarlamış Adiyamana gideceğiz yarın saat 9.45 'te okulun önünde ol dedi.ben nasıl sevindim havalara uçtum biletimide almış hemen valizimi hazırladım büyük bir sevinç içimde akşam olmuyor uyuyayım ertesi gün yolculuk var.aksam oldu ben yine odama girdim kimseyi almıyorum odaya ablam girdi ''Selda Menderes abim gelmiş oda evliya imış hadi gel onlara gidelim'' dedi.ben hiç istemedim ama beni bu buhranlı dönemimde tek ablam anlıyordu onuda kırmak istemedim.gittik ama evde yoktun.köye gitmişsin.bahar çay yapmış annemler oturdu içecekler bahar gel selda sende iç diyor ben suratımı astım oturmuyorum bile ayakta herkese tavır yapıyorum.hani nerde evdede yokmuş siz beni kandırdınız hayatta oturmam o çayı da içmem siz içinde doyun diyorum.neyse kapıya bi araba geldi.bahar camdan baktı aaa abim geldi ne oldu ki yoksa bi kaza filânmı oldu dedi balkona fırladı.abi ne oldu niye geldin dedi hayırdır dedi sen sessizce benim olduğum odaya girdin bana baktın gülümsedin.annemin yanına oturdun annemle konuşuyorsun ama arada bana bakıyor gülüyorsun.anneme bir ara hala tam köye girmiştim bana bir ses eve dön seni bekleyen birisi var dedi bende geldim allah beni bu kız için döndermiş dedin bana bakıp gülümsedin.benimle hiç konuşmadın ama içimdeki yangının ilacı sendin.ben durgunlaştim aradığımı bulmanın huzuru kapladı içimi sanki ummanlarda yüzüyordum benden mutlusu benden huzurlusu yok bu dünyada işte bu allahın sevgili kulu aradığım bu işte diyor hayran hayran sana bakıyordum.sanki odada kimse yok sen ve ben sen bir padişah bense aciz bir kul seni izliyorum.tamam artık gitmem bir yere benim evliyamı rabbim benim ayağıma getirdi diyordum.ertesi gün öğretmen aradı hadi selda nerdesin senin için düzenlendi bu yolculuk sen yoksun gel araba kalkacak diyor bende siz gidin hocam ben aradığımı buldum artık bakmam başka yüze diyorum.sonra seninle bir kaç defa daha bir arada olduk sen bir defasında bana senin payına bu yolda hasret düştü ne olur sabırlı ol dedin.ben ağladım sende ağladın....
Ben senin bu sözünü hep aklımda tuttum.demekki hasret düşmüş payıma o gün bu gündür hasretim sana.Rabbim sabrı cemil ihsan etsin bana...