Sürüsünün basinda kaval caliyordu coban.Bir adam geldi.Sürüye uzak bir yere oturdu.Saatlerce bir noktaya bakti.Coban adamin ne yaptigini merak etti, yaklasti.
-Saatlerdir ne yapiyorsun sen burada?diye sordu.
-Kaval caliyorum,dedi adam.
Coban sinirlendi:
-Nasil kavalmis o,hic ses cikmiyor?Oysa benim kavalimi bütün koyunlar duyuyor.O sesle otluyor,karinlarini doyuruyorlar.Senlik oluyor ben calinca.Seni kim duyuyor?...diyerek asagiladi adami.
Adam gülümsedi.
-Benim kavalim biraz derinde coban kardes,koyunlar duyamaz.Binlerce yil öteden dinliyorlar benim kavalimi,dedi.
Coban tekrar kavalini aldi ve adama inat caldi.
-Kaval sesi budur iste!Hic benziyor mu senin kavalina?dedi.
-Evet haklisin,benzemiyor,hem de hic benzemiyor.Senin o caldigin coban kavalidir ve ölümü görünce susar.Benim caldigim filozof kavalidir,sesi coooook sonradan duyulur ve onu susturmaya hicbir ölümün gücü yetmez.dedi ve ötelere calmaya devam etti sessiz kavalini.
Dünyanin En Akilli Insani´ndan Masallar-Erdal Demirkiran