Mecnun bir köpegi oksar,öper,adeta yaninda yanip erirdi.
Etrafinda husu ile dolasir,seker ve saf gül yuyu sunardi.
Bir fodul ona,´´Ey ham Kays!Bu yaptigin ne delicesine bir is!Köpegin agizi her an pistir ve ondan ise pis isler zahir olur´´deyip,köpegin ayiplarini saydi.
Ayiplari gören,gayb aleminden birsey bilemez.
Mecnun dedi ki,´´Sen suret ve cisimlerden ibaretsin.Benim gözümle bak da dua ehlinden ol.Bu köpek,Hakk´in cözülmez bir tilsimi,Leyla´nin mahallesinin bekcisidir.
Himmetini,uyanik gönlünü gör.Bak,nereyi secip yerlesmis.
O benim magaramin yüzü kutlu Kitmir´idir.Belki de ask dertlilerinin piridir.
O ayin mahallesini bekleyen köpegin bir kilini nice arslanlara degismem.
Ey Sevgili!Senin köpeklerine arslanlar kul köle olsunlar.
Anlatmak imkansiz,sus vesselam.´´