İnsan da Bir Hayvan da Bir

Kalbin köşküne kurulmuşsa nefs;
İnsan da bir, Hayvan da bir..
Edeb örtüsünü giymemişse beden;
Bahar da bir, Hazan da bir..
Haram lokmaya alışmışsa kursak;
Aç da bir, Tok da bir..
Haline şükrü unutmuşsa insan;
Az da bir, Çok da bir..
Merhamet elini tutmamışsa vicdan;
Zalim de bir, Mazlum da bir..
Bildiği ile amel etmemişse dimağ;
Alim de bir, Cahil de bir..
Samimiyetten nasibini almamışsa akıl;
Akil de bir, Mecnun da bir..
Manaya bakmayı bilmemişse göz;
Güzel de bir, Çirkin de bir..
Vermeye kudretsiz kalmışsa el;
Zengin de bir, Fakir de bir..
Ezandan huzursuz olmuşsa kulak;
Duyan da bir, Sağır da bir..
Allah aşkını tatmamışsa gönül;
Sevgi de bir, Nefret de bir..
Kulluğun önüne geçmişse kibr;
Şeytan da bir, Melek de bir..
Ve gaflet uykusuna dalmışsa ruh;
Yaşam da bir, Ölüm de bir..