Deli Yolcu Gece

Geceyle dost olurmu insan
Ben gecenin karanlığıyla dost oldum.
Onun karanlık sokaklarını ben
Göz yaşlarimla ıslattım.
Hüzünlü yollarında yürüdüm onun.
Sessizce beni dinledi hiç itiraz etmedi
Karanlığı bir yorgan gibi sardı bana
Üşümedim hep yanımda idi
Sadık dostum geceydi benim.
Zeytin karası gözleriyle baktı bana
Yumuşacık elleriyle sildi göz yaşımı
Teselli etti üzülme bunlarda geçer dedi
Başımı yasladım onun göğsüne
Elleriyle okşarken saçlarımı
Bir inşirah okudu bana, dinlerken onu
Daldım derin uykuya bende.
Ey gece sar beni karanlığınla
Hüzünlü yüreğime bir gamda sen üfle
Ne olur gitme , sende terk etme beni
Yada al götür beni karanlık alemine.
Kömürden kara dudaklarinla
Bir buğse kondur alnıma
Dumandan daha sisli o saçlarını
Irmaklar gibi salla yüreğime
Belki bir nefes olur dertli gönlüme.
Ahh benim zayıf fakir gönlüm
O kapkaranlık gecelerde
Hep ağlıyorsun secdelerde
Bir tahiyyat miktarı dosta yakınlık isteğin
Selam verirken sağına ve soluna
Ellerini kaldırıp Yaradanına
Bir dost istiyorsun O'ndan
Yolda seninle yürüyecek.
Gecenin bakarken gözlerine
Dalıyorsun karanlık alemine
Düşüyor başın yeniden divana
Islanıyor seccaden tövbelerinle...
Uyumak haram oldu
Gecelerle dost olalı bana.
Ahh gece... uzaklaşma sakın
Ne olur al beni bırakma buralarda
Dost ol yürüdüğüm bu yolda bana...
Eyy kara gece bunca günahlar içinde
Senmi daha karasın yoksa benmi?
Sen karanlığınla örterken günahı
Ben göz yaşımla yıkayayım bedenimi.
Sen karardıkça karar ,ört günahkarı
Ben ağladıkça, sildireyim günahımı.
Biliyorum sen acını anlatamazsın
Ama anlıyorum karardıkça senin halini
Gel beraber açalım ellerimizi semaya
Ağlayalım bütün günahlarimıza
Sığınalım Rabbimin ulu dergahına
Günahkar olsakta affedecek O'dur
Affetmeyi sever bizide affeder...
Eyy gece dağıt artık ufkundaki karanlığı
Kaldır alnını semaya bak bir müjde var
Seher gülümsemekte bize.
Demekki af kapısı açıldı
Hadi yol ikimizin yürüme vakti
Vakit seher vakti... vakit arınma vakti....
Vakit teheccüt vakti...